سبک های نقاشی بخش دوم

فرا واقع‌گرایی

فرا واقع‌گرایی یا سوررئالیسم «بـه انگلیسی: Surrealism» یکی از جنبش‌های هنری قرن بیستم اسـت. سوررئالیسم بـه معنی گرایش بـه ماورای واقعیت یا واقعیت برتر اسـت.

این شیوه درسال 1922 به طور رسمی از فرانسه آغاز شد و فراواقع‌گرایی نامیده شد. این مکتب بازتاب نابسامانیها و آشفتگی های قرن بیستم اسـت. این جنبش در عمل با انتشار مجلهٔ انقلاب فراواقع‌گرا توسط برتون آغاز شد. سالوادور دالی، رنه ماگریت و لویی آراگون از جمله سور رئالیست‌ های مشهور هستند.

 

 

 

 

 

                                                   هیجان‌نمایی یا اکسپرسیونیسم

نام یک مکتب هنری اسـت. در آغاز قرن بیستم، نهضت بزرگی بر ضد رئالیسم و امپرسیونیسم پا گرفت کـه آرام‌آرام مکتب «اکسپرسیونیسم» از دل آن بیرون آمد. واژهٔ اکسپرسیونیسم برای اولین بار در تعریف عده ای از نقاشی‌های «اگوست اروه» بکار رفته اسـت. اکسپرسیونیسم جنبشی در ادبیات بود، کـه نخست در کشور آلمان شکوفا شد. هدف اصلی این مکتب نمایش درونی بشر، مخصوصاً عواطفی چون ترس، نفرت، عشق و اضطراب بود.

بـه عبارت دیگراکسپرسیونیسم شیوه‌ای نوین از بیان تجسمی اسـت کـه در آن هنرمند برای القای هیجانات شدید خود از رنگ‌ های تند و اشکال کج و معوج و خطوط زمخت بهره میگیرد. اکسپرسیونیسم بـه نوعی اغراق در رنگها و شکل ها اسـت، شیوه‌ای عاری از طبیعت گرایی کـه میخواست حالات عاطفی را هرچه روشنتر و صریح تر بیان نماید. دوره شکل‌گیری این مکتب از حدود سال ۱۹۱۰ تا ۱۹۳۵ میلادی بود.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

هیجان‌ نمایی انتزاعی یا اکسپرسیونیسم انتزاعی

شیوه ی هنری نوینی اسـت کـه از دهه ی 1940 در نیویورک، متأثر از دو شیوهٔ هیجان‌ نمایی «اکسپرسیونیسم» و فرا واقع‌ گرایی « سور ئالیسم » پا گرفت دراین طرز بیان تلاش میشود تا شکل وفضا از قید بازنمایی عینی وسنتی رها شود. بدلیل گرد هم آمدن هنرمندان این مکتب در شهر نیویورک هیجان‌ نمایی انتزاعی گاه باعنوان مکتب نیویورک نیز شناخته می شود.

هنرمندان این سبک معمولاً از ضربه قلم های چرخشی و با اجرای اغراق آمیز استفاده می کردند.
این تکنیک ها برای نشان دادن حالت و عواطف مدفون شده هنرمند که به نوعی واکنش به اضطرابهای دنیای جدید بود قلمداد شد.
این هنرمندان در مواجهه با زندگی شهری اوایل قرن 20 جریانی انتقادی علیه جامعه نو به راه انداختند،
که آنرا در پیکره های مارپیچی و رنگهای خام و درخشان نشان می دادند.

کوبیسم «حجم گری»

در لغت کوبیسم بـه معنای مکعب گری اسـت و بـه شیوه ی از نقاشی گفته می شود کـه درسال 1907 پیکاسوی اسپانیایی و براک مطرح کردند. طبق معمول هنر شناسان سزان را پدر کوبیسم دانسته اند و معنقدند کـه یکی از عوامل بوجود آمدن این سبک جمله ی مشهور سزان اسـت باید همه ی ی مشهودات رابه واسطه ی حجم های هندسی منظم چون استوانه وکره و مخروط رابه تصویر در آورد.

از خواسته های نقاشان کوبیسم این بود کـه آن ها بتوانن علاوه بر نز مایش وجهی از شئ پشت وپهلوی آنرا نیز بـه نمایش بگذارند.وآثار این دوران ترکیبی از سطوح شکسته کـه نه تنها نشانی از شی مورد نظر نداشت بلکه دیگر رنگ نیز در ان ها بـه حداقل رسید و ضعیف شده بود.